Yeah! Właśnie dołączyłam do międzynarodowego teamu World Harmony Run. Będę z nimi biegła przez trzy dni w Polsce.

Tego ranka międzynarodowa grupa biegaczy przekroczyła granicę z Białorusią i wbiegła do Polski. Na granicy czekała już na nich delegacja złożona z czterech polskich biegaczy i ze mnie, Indivar z Austrii. Po drodze odebraliśmy jeszcze dwóch chłopaków z dworca kolejowego. Razem pobiegliśmy do centrum Terespola, gdzie odbyło się pierwsze spotkanie na polskiej ziemi.

Już trzeci raz międzynarodowa sztafeta przekraczała granicę w Terespolu. Obecny burmistrz w poprzednich edycjach naszego biegu już dwukrotnie miał okazję spotkać się z biegaczami, więc przyjęcie było bardzo serdeczne i ciepłe. Burmistrz razem z pracownikami Urzędu Miasta przyłączyli się do nas na prawie 1 km zgodnie z obietnicą daną poprzednim razem. Inspirował wszystkich i świecił przykładem, biegnąc na czele i trzymając znicz.

Lokalna stacja TV towarzyszyła nam podczas biegu z Terespola do następnego miasta. Zebrali dużo materiału do swojego reportażu, filmując członków naszej sztafety podczas biegania, jedzenia, picia, żartowania i odpoczywania. Udali się nawet za Dipavajanem do fryzjera na jednym z postojów. Wygląda na to, że wkrótce ukaże się obszerny i ciekawy reportaż o naszym biegu.

Reakcje ludzi spotykanych podczas biegu są bardzo zróżnicowane: niektórzy wpatrują się w nas ze zdumieniem, niektórzy odpowiadają na nasze uśmiechy i machają ze spontaniczną radością i entuzjazmem, niektórzy proszą o więcej szczegółów o WHR, a najczęściej to przejeżdżający kierowcy pozdrawiają i dopingują nas, machając do nas i trąbiąc.

Około 2 km przed Białą Podlaską przyłączyło się do nas 12 nastolatków ze szkolnego klubu biegaczy. Wśród nich była dziewczyna, obecna mistrzyni Polski juniorów w biegu na 5 km. Bardzo cieszyli się ze wspólnego biegu. Po miłym powitaniu w Białej Podlaskiej prezydent miasta dał się namówić na bieg ze zniczem. Nastolatkowie z klubu biegowego towarzyszyli nam do końca miasta.

Zaczęliśmy się głowić nad spotkaniem w Międzyrzecu Podlaskim, jako że zaczęło padać. Jak się okazało, deszcz nie osłabił entuzjazmu grupy dzieci, które dołączyły do nas ze swoimi nauczycielami na kilka kilometrów.

Dzięki temu, że regularnie biegają w szkole, kroki stawiały bardzo spokojnie i równomiernie, co jest dość nietypowe dla dzieci w ich wieku. Zaczęło intensywniej padać, ale na szczęście spotkanie z władzami regionu i dziennikarzami zaplanowane było w budynku. Ku naszemu wielkiemu zdumieniu dostaliśmy w prezencie piękną pamiątkową flagę oraz breloczki z logo World Harmony Run po jednej stronie i godłem miasta po drugiej. Władze miasta i uczestnicy ceremonii przyznali, że podzielają ideały World Harmony Run. Powitali i przyjęli nas z radością i hojnością swoich serc. Poczucie jedności i wzajemnej wymiany inspiracji było wspaniałe i wyjątkowe.

Wbrew zewnętrznym raczej niesprzyjającym warunkom mieliśmy wiele zabawy podczas pokonywania ostatniej części dzisiejszej trasy. Dziesięć kilometrów przed Łukowem w deszczu, ale z wielkim entuzjazmem dołączyła do nas kilkuosobowa grupa miejscowych doświadczonych maratończyków i ultramaratończyków. Jako wytrenowani długodystansowcy szybko przebierali nogami. W Łukowie mieliśmy zaplanowane ostatnie spotkanie dzisiejszego dnia. W ceremonii uczestniczyło kilka pokoleń, od dzieci w strojach ludowych po osiemdziesięcioletnie małżeństwo. Zaproponowano nam kolację i zakwaterowanie w miejscowej szkole.

Wszystkie dzisiejsze wspaniałe przeżycia i widząc entuzjazm wszystkich uczestników World Harmony Run jeszcze raz uświadomiły mi, jak wyjątkowym sportem jest bieganie. To jest tak proste, że można to robić praktycznie wszędzie, nawet nie zważając na zewnętrzne czy ekonomiczne warunki. Wszystko, co potrzebujesz, to para butów do biegania - i spójrz na potęgę biegania: czyni ludzi zdrowszymi, szczęśliwszymi i nawet lepszymi mieszkańcami świata! Dziękuję wam wszystkim za waszą inspirację.

– Indivar z Wiednia

Distance: 113km

Harmonemail:
You can send a message to the runners or read the messages.